نسب او لقمان بن عنقاء بن مربد بن صاوون می باشد.[۱]
شيخ طبرسى رحمه الله ذكر كرده است كه خلاف است در لقمان: بعضى گفته اند او عالم به حكمت هاى ربانى بود و پيغمبر نبود؛ و بعضى گفته اند كه پيغمبر بود و غير او از مفسران گفته اند كه لقمان پسر باعورا بود از اولاد آزر پسر خواهر حضرت ایوب عليه السلام يا پسر خاله ايوب و ماند تا زمان حضرت داود عليه السلام و از او علم آموخت.[۲] و سلسله نسبش به ناحور بن تارخ (برادر حضرت ابراهیم خليل عليه السلام) مى رسد.[۳]
بنابر حديثي که از پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نقل کرده‌اند خداي متعال 124 هزار پيغمبر مبعوث کرده است که درقرآن کریم تنها 26 نام پیامبر به قرار زیر آمده است:
خداوند جهان را آفرید و پیامبران را حلقه‌های زرین و به هم پیوسته‌ی یک واقعیت مستمر قرار داد. این پیام‌آوران حیات، گرچه از نظر زمان و مکان و سایر لوازم مادی از یکدیگر متفاوت بودند ولی هر یک با ندای توحید و عدالت برای ریشه‌کن ساختن علف‌های هرز از فروع سبز بشریت به گونه‌ای ویژه جلوگیری کردند تا طلایه‌دار سکان طریق معرفت واقع شوند.
در آيه 54 سوره مريم/19 از پيامبرى به نام «اسماعيل» با صفت «صادق الوعد» ياد شده است: «واذكُر فِى الكِتبِ اِسمعيلَ اِنَّهُ كانَ صادِقَ الوَعدِ و كانَ رَسولاً نَبيـّا».
اصلاً عبری است مرکب از اسر به معنی قدرت و ایل به معنی خدا. لقب حضرت یعقوب علیه السلام است.
واژه اسرائیل در قرآن
این کلمه، همیشه با بنی و بنو استعمال شده است یعنی فرزندان یعقوب و در دو جا بی کلمه بنو بر خود آن حضرت اطلاق گردیده است. یکی در آیه «كُلُّ الطَّعَامِ كَانَ حِـلاًّ لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ إِلاَّ مَا حَرَّمَ إِسْرَائِيلُ عَلَى نَفْسِهِ»؛ (سوره آل عمران/آیه 93) هر خوراکی بر بنی اسرائیل مباح بود مگر آن که بنی اسرائیل خود پیش از نزولتورات بر خود حرام کرد و قصه آن در سفر تکوین فصل 32 مذکور است.
اينان گروهى از پيامبران بودند كه خدا به آنان انعام كرده بود، از فرزندان آدم و فرزندان آنان كه با نوح در كشتى نشانديم و فرزندان ابراهيم و اسرائيل و آنها كه هدايتشان كرديم و برگزيديمشان و چون آيات خداى رحمان بر آنان تلاوت مىشد، گريان به سجده مىافتادند.
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
عضویت سریع
